Een nieuwe dag

Afgelopen nacht zijn wij wakker geworden van de eerste tropische regenbui. 

5 van de 7 bewoners draaiden zich weer om nadat het duidelijk was dat de brandweer geen brand aan het blussen was en vervolgde de (verstoorde) nachtrust. De 2 meest verantwoordelijke, (kan ook gelezen worden als diegene die er 's nachts toch al regelmatig uit moeten en er toch al uit waren) vlogen uit bed om supersnel (oké, relatief begrip) alle spullen die buiten stonden op te ruimen. (Bedmatrassen, badlakens, t-shirts, slippers, sportschoenen, enz) Dit was rond een uur of 03:00. Er werd gelijk van de gelegenheid gebruik gemaak om te douchen, heerlijk warm, wat een ervaring. Tevens hoefde zij de volgende morgen niet meer te douchen, pure tijdswinst.

Om 09:00 werd Anneke overvallen door een zeer naar gevoel. Net nadat de tanden gepoetst waren, haar haren weer volledig in de plooi zaten, klaar om een nieuwe dag te beginnen, wierp zij een blik door de gordijnen. "Har; Er zit een "Australische beach-babe" op onze veranda en zij wordt gemasseerd door "Tipi-One". (Radna, onze huishoudster) "Eigenlijk heb ik geen zin om daarbij te gaan zitten, wat doet dat mens hier?" Enigszins verbaast en licht geïrriteerd (over het feit waar ze de brutaliteit vandaan haalde om bij vreemde op het terras te gaan zitten) probeert ze nogmaals mij (haar heerlijk slapende man, (of was het haar slapende heerlijke man...?) wakker te maken. "Er zit echt een vreemde meid op ons terras Har, wat vind jij?" Vechtend tegen de wil om opnieuw in slaap te vallen antwoordt hij, "het zal haar dochter wel zijn of een vriendin. Maak je niet druk ..." Ja maar, kijk eens, nu ligt ze zelfs op onze bank, tsssss". Wat blijkt, van dichtbij  is het onze oudste dochter die tijdens de tropische regenbui niet meer kon slapen, vervolgens hardlopend uit haar kamer rende, uitgleed en pijnlijk neerkwam op het tegel terras van de veranda. Tipi-One ontfermde zich over haar. Zij gaf haar zelfs een troostende massage en streelde vervolgens de pijn uit haar lichaam. 

Een nieuwe dag was begonnen.

Na het ontbijt zijn wij eerst gestart met het uitwringen van alle kleding en handdoeken die nog doorweekt over de ligstoelen lagen. Na dit harde werk was het tijd voor een privé momentje voor (in ieder geval) 1 bewoner. De zware bevalling (die het natuurlijk niet was, mede door dit geweldige eten van elke dag hier) zat erop en werd afgesloten met een verlossende zucht. 3 minuten nadat alle kleding weer op zijn plaats zat en de handen gewassen waren, dacht de persoon in kwestie een lichte steek waar te nemen in zijn kroonjuwelen. (Voor alle duidelijkheid deze hangen aan de onderzijde van zijn zeer gespierde lichaam) Binnen no-time werd de lichte steek zeer pijnlijk en in een mum van tijd was de zwembroek weer uit. Ahhhhhh, een rode mier had zich uitgeleefd en drie keer gebeten in/op een plek die voor weinigen toegankelijk is. Een koude douche met mentol douche schuim biedt gelukkig uitkomst. Een bak koffie (en andere wilde thee) was daarna wel verdient door iedereen. Voordat wij het wisten stond "Tu-De" weer op de stoep om ons weer een dag, (Oké, een middag) op sleeptouw te nemen. 

Op de planning stond een bezoek aan de voormalig "Budda-to-Budda" fabriek in de buurt van Sanur. De fabriek (zilver-Smit) voldeed waarschijnlijk niet meer aan de gewenste standaard en werd opgedoekt. Het is daarna opnieuw opgezet en heet nu "Best-to-Budda". De fabriek bestaat uit verschillende gebouwen en er wordt hard gewerkt. Het was voor mij mooi om te zien dat handwerk nog steeds bestaat, in dit geval het smeden en bewerken van zilver. Dampen van edelmetaal, hamergeluiden en zwetende mannen en vrouwen. (het heeft zo zijn charme) Dit alles was gelegen in een prachtige tuin. Hierin lag ook het winkelgebouw waar de gehele collectie tentoongesteld werd. Allemaal liepen wij watertandend langs alle prachtige juwelen. Nadat wij ieder 12 Mentos snoepjes hadden gejat en een flesje water hadden genuttigd ter verkoeling, waren wij ook 13 miljard Rupiah lichter. Zij blij, wij blij.

Onze weg werd die middag vervolgd naar de beroemde tempel "Tanah Lot". Naast de tempel wilde wij daar ook de zonsondergang zien. De tempel was prachtig met monniken en al. Een mooie plek, zelfs als je geen monnik bent. De zonsondergang werd ruim op tijd aangekondigd, iedereen kon zich dus goed positioneren voor de gebruikelijke kiekjes en selfies. Na het mislukte moment, (natuurlijk was er een gigantische wolk voor de zon voordat deze onderging), was het maken van mooie plaatjes toch nog een succes. Rond 18:30 zijn wij weer onderweg. Bij thuiskomst, oké in onze gehuurde villa, hebben wij besloten om ons diner op te halen bij de Warung hier vlak om de hoek. Wederom hadden wij een heerlijke maaltijd. De volgende keer zullen wij wel het dubbele bestellen, helaas keek iedereen wel de laatste rijstkorrels van elkaars bord. Voor het geld hoeven wij het zeker niet te laten. De maaltijd werd afgesloten doordat 4 man op een scooter ijsjes gingen halen even verderop in het dorp. Het was opnieuw een fantastische dag.

Harry