Intermezzo.

Ik loop, om de omgeving een beetje te verkennen, onze villa uit, een klein straatje in. Na amper 50m schiet een oud, tandeloos, verschrompeld mannetje de weg op. Hij buigt voor mij  (zo zie ik het graag) en beduidt mij dat ik mee moet komen. Via een binnenplaats, vol met troep, staat voor z'n armzalige woning, een stoel. Een stoel die tien kringlopen en de stort heeft overleefd. Wel z'n enige en dus zijn bester stoel. Hier moest ik op gaan zitten. Z'n ogen glunderden. Ondertussen praat en gebaart hij er op los. In het Balinees. Ik knik begrijpend. Aan 't hok hangen allemaal vergeelde foto''s. Zijn kinderen, begrijp ik. De één is dokter, vertelt hij, de ander schoolmeester  (ik raak nu onder de indruk). Hij blijft vol trots maar doorpraten. Ik steek mijn duim omhoog, buig en vertrek. 

Zo'n 200m verder op, zie ik een uithangbord waarop een massagesalon wordt aangeprezen. Lijf en leden kunnen hier één of meerdere uren behandelt worden, zodat je je herboren voelt. Terwijl ik het bord aandachtig bestudeer, komt een keurig,  geklede, dikke Balinees op mij af om te vragen of hij mij ergens mee kan helpen. Ik zeg dat ik een Warung  (eettent) voor de avond zoek. 500m verder, zegt hij. Nieuwsgierig  (zoals Hollanders zijn) vraag ik wat de prijs van zo'n behandeling mag zijn. We zijn gesloten  (ik denk, deze kent de Nederlanders, kijken, kijken en niets kopen), daar verspil ik geen tijd aan. De werkelijkheid was een beetje anders. Papa  (wie dat ook mocht zijn) was overleden en voor de begrafenisceremonie waren ze drie dagen gesloten. Wel vroeg hij of ik bij hem en zijn vrienden iets wilde drinken. Ik boog beleefd, bedankte en liep verder.

De Warung was gesloten. Er tegenover was een bescheiden winkeltje. Ik vroeg de man, die op het bankje voor de winkel zat, wanneer de Warung open zou gaan. Helemaal niet, i.v.m. een sterfgeval verderop. "Voor de ceremonie", vertelde hij. Oud nieuws. "Waar ik logeerde"."Matigo villa". "Oh, van Tu De((is onze chauffeur). Tu de  is my friend", zo zei hij. "Also mine", zei ik. (Ik spreek mijn talen,zoals je ziet). Hij bood me aan  om op zijn scooter een Warung met mij te zoeken of om mij thuis te brengen. Ik bedankte,  boog en liep naar huis.

CATHARINUS.