Intermezzo (stukje geschiedenis),

De 17e eeuw  (van 1600-1700) wordt in Nederland de gouden eeuw genoemd. Nederland was toen een wereldrijk, net zoals Amerika, Rusland en China nu. De wereldpolitiek werd hier bepaald. In 1602 werd de Verenigde Oostindische Compagnie  (VOC) opgericht. Dit was een commerciële handelsvereniging van rijke kooplieden. Het bestuur hiervan lag in handen van de Heren zeventien. Dit werd een machtig instituut. Eigenlijk bepaalden zij de politiek in Nederland en de rest van de wereld. De grondgedachte van deze politiek berustte maar op één gedachte: WINST. Al het andere was ondergeschikt.

De Heren 17 hadden een eigen vloot van honderden schepen die de hele wereld over voeren om spullen te kopen en naar Nederland te brengen. Hier werden ze in grote pakhuizen opgeslagen en naderhand met grote winst doorverkocht. Vooral specerijen uit Indië (het huidige Indonesië) was zeer lucratief. (Peper bijvoorbeeld was peperduur). Om hun handel te beschermen tegen kapers en om landen  (koloniën) te veroveren, voeren op de schepen honderden soldaten mee. Op deze manier kwam Indonesië in ons bezit. Voor Bali, dat bij Indonesië hoort, hadden we vooralsnog geen belangstelling. Pas in 1846 veroverden de Nederlanders Noord Bali. Het duurde tot aan het begin van de 20e eeuw dat we andere delen van Bali onderwierpen. In die tijd regeerde het koningshuis van Badung  (het huidige Denpasar, de hoofdstad) over  Bali. Om de Nederlandse kolonisatie te ontlopen, liet het koningshuis zich, samen met de gehele hofhouding in 1906 ritueel afslachten. Ik voel plaatsvervangende schaamte. Tot zover een stukje geschiedenis.

Catharinus